podejrzany — 1. «taki, na którego padło podejrzenie, posądzony o coś» Ktoś jest podejrzany o kradzież, o zabójstwo. 2. «budzący wątpliwości, podejrzenia; niepewny, wątpliwy» Podejrzany człowiek. Podejrzany hałas, szmer. Podejrzane towarzystwo. Podejrzane… … Słownik języka polskiego
szemrany — podejrzany … Słownik gwary warszawskiej
pranie — 1. pot. Coś wyjdzie, okaże się w praniu «coś sprawdzi się w praktyce, w działaniu»: (...) jak będzie wyglądało rządzenie przez pana premiera (...) to się dopiero okaże w praniu. PR kom 1996. 2. Pranie brudnych pieniędzy «legalizowanie nieuczciwie … Słownik frazeologiczny
świecić — 1. pot. Świecić cerami, łatami, dziurami «mieć podarte, połatane ubranie, buty»: Był wychudzony, ubrany w wysmarowaną panterkę i świecące dziurami spodnie. M. Nurowska, Czyściec. 2. pot. Świecić gołym ciałem, golizną, posp. gołym tyłkiem… … Słownik frazeologiczny
ciemny — ciemnyni, ciemnyniejszy 1. «pozbawiony jasności, światła, pogrążony w mroku; nie oświetlony» Ciemna noc. Ciemne zaułki, ulice, okna. Ciemne mieszkanie. ◊ Ciemna karta czegoś (np. czyjegoś życia, historii, dziejów) «okres załamań, niepowodzeń,… … Słownik języka polskiego
mętny — mętnyni, mętnyniejszy 1. «zawierający męty, zawiesinę, utrudniający dokładne widzenie przedmiotów; nieprzejrzysty» Mętna ciecz, woda, kałuża, rzeka. Mętny płyn, sok. Mętne wino, piwo. Mętna szyba. ◊ Łowić, łapać ryby w mętnej wodzie «wyzyskiwać… … Słownik języka polskiego
nieczysty — nieczystyyści 1. «niezgodny z nakazami obowiązującej w danym środowisku etyki; nieuczciwy, podejrzany; rozwiązły, nieprzyzwoity, nieskromny, bezwstydny» Nieczyste interesy, zamiary. Dorobić się majątku w nieczysty sposób. Nieczyste życie.… … Słownik języka polskiego
niewyraźny — niewyraźnyni 1. «nie mający wyrazistości, nie wyodrębniający się z całości; słabo widoczny, słabo słyszalny, niezbyt zrozumiały, niejasny» Niewyraźny cień. Niewyraźne światło. Niewyraźne głosy. Niewyraźne zarysy czegoś. Niewyraźne sformułowanie.… … Słownik języka polskiego
nora — ż IV, CMs. norze; lm D. nor «podziemna kryjówka zwierzęcia; jama, dziura» Borsucza, lisia, mysia nora. Nora borsuka. Nory wykopane, wygrzebane przez zwierzęta. Myszy gnieżdżące się w norach. ◊ Wykurzyć lisa z nory «zmusić kogoś do opuszczenia… … Słownik języka polskiego
osobnik — m III, DB. a, N. osobnikkiem 1. lm M. i «jednostkowy okaz gatunku; jednostka» Osobniki z rodziny baldaszkowatych. Dobrze rozwinięte osobniki. 2. lm M. osobnikicy, DB. ów «osoba, człowiek, indywiduum (często z odcieniem ujemnym)» Podejrzany… … Słownik języka polskiego
